Iets later in de 17de eeuw werd Ilpendam gescheiden van de helft van z’n agrarisch buitengebied, door de aanleg van de trekvaart tussen Amsterdam en Purmerend. 

Anderhalve eeuw later besloot koning Willem I de economie te stimuleren met enorme investeringen in infrastructuur. Het Noord-Hollands kanaal werd aangelegd en de bescheiden trekvaart werd verbreed tot een kanaal van zeeschipwaardig formaat. 

Waar in andere delen van onze provincie innovatieve vlotbruggen werden aangelegd om de beide zijden van het kanaal te verbinden, werd Ilpendam overgeslagen en raakte het nog verder gescheiden van z’n westelijke landerijen. 

En dit was nog niet het einde. In 1991 werd bij de gemeentelijke herindeling Ilpendam letterlijk in tweeën geknipt: het westelijke deel ging naar Landsmeer, het oostelijke deel werd onderdeel van de nieuwe gemeente Waterland. 

Nu, anno 2020 dreigt een volgende stap: het pontje, de enige verbinding tussen west en oost bij Ilpendam zou kunnen verdwijnen omdat de gemeenten Waterland en Landsmeer de kosten niet meer kunnen opbrengen. Voor fietsers, maar ook voor het lokale landbouwverkeer zou dat een enorme aderlating zijn.

Wij vinden dat de provincie als beheerder van het kanaal en als aanjager van een fietsnetwerk hier ook een rol in heeft. Daarom hebben de ChristenUnie, D66, PvdA, GroenLinks, VVD en PvdD een motie ingediend, waarmee we de provincie oproepen om met de gemeenten in gesprek te gaan over de mogelijkheden om de pont in de vaart te houden en te kijken of de provincie een bijdrage kan leveren, zodat dit prachtige pontje behouden kan blijven voor fietsers en voetgangers. 

De motie is door Provinciale Staten unaniem aangenomen.