Om de hinder zoveel mogelijk te beperken, heeft de provincie een aantal regels opgesteld: de ashoogte mag niet hoger zijn dan 120 meter en de afstand tot omwonenden moet minimaal 600 meter zijn. Alleen is niet gezegd dat daarmee de omwonenden ook daadwerkelijk geen hinder hebben. 

In mijn vorige woonplaats, stonden op circa 600 meter naar het zuiden vijf grote windturbines van ECN en deze heb ik nooit gehoord of hinder gehad van slagschaduw. Daarentegen stonden zowel naar het westen als naar het oosten relatief kleine solitaire windturbines. De afstand van deze turbines tot mijn woning was zo’n 1,5 à 2 kilometer, maar winterdag veroorzaakte de windturbine ten oosten van mijn huis bij zonsopgang slagschaduw en zomerdag de windturbine ten westen van mijn huis bij zonsondergang. Bovendien waren beide turbines zeer duidelijk te horen als het een beetje tegenzat met de windrichting. De ene met oostenwind en de andere met westenwind. Er is niet altijd een relatie tussen overlast en de grootte van een turbine of de afstand tot een turbine. 

De verouderde eisen over afstand en hoogte bieden daarom enerzijds geen bescherming tegen overlast en aantasting van het landschap, terwijl ze anderzijds wel beperkingen opleggen, die windenergie uitsluiten op locaties, waar veel draagvlak voor is en waar windturbines uitstekend ingepast kunnen worden in het landschap. Het gaat erom dat er geen overlast is door geluid, slagschaduw of een overdaad aan obstakelverlichting. 

Een motie van deze strekking is door fractievoorzitter Michel Klein ingediend in de Statenvergadering van 5 oktober en kunt u hier downloaden. 

Namens de fractie, 

Johan Paul de Groot