Jij liever dan ik
Jij liever dan ik
‘Jij liever dan ik’, zei iemand afgelopen week tegen me toen ik vertelde dat ik politiek actief ben, ‘iemand moet het doen’. In 2015 stapte ik op de bonnefooi mijn eerste partijcongres van de ChristenUnie binnen. Ik kende niemand en ik wist niet of de politieke wereld een plek voor mij was.
Tijdens dat congres kwam ik thuis. Tijdens de pauze ontmoette ik mensen met idealen. Mensen die, net als ik, willen dat het goed gaat met ons land. Die niet tegen onrecht kunnen. Mensen die vanuit hun christelijke levensovertuiging geïnspireerd raken om te zorgen voor wat ons is toevertrouwd: de aarde en al haar bewoners. Om, naast ons eigen leven, verantwoordelijkheid te nemen voor wat er om ons heen gebeurt. Dichtbij, in onze eigen woonplaats, maar ook provinciaal, landelijk en wereldwijd.
Verantwoordelijkheid nemen doet iedereen op zijn eigen plek in de samenleving. Als vader of moeder, als collega, student, mantelzorger, vriend of buurvrouw.
De laatste jaren heb ik mogen ontdekken dat mijn plek de politieke arena is: waar we, samen met andere partijen en maatschappelijke organisaties, werken aan oplossingen voor problemen. Waar we door naar elkaar te luisteren en met elkaar te praten verder kunnen komen.
Het is een plek van de lange adem, discussies op het scherpst van de snede. Verliezen en overwinnen. Ego’s en persoonlijke nederlagen.
Kijk eens naar deze foto: gemaakt tijdens het partijcongres in november 2018, drie jaar na mijn eerste kennismaking met de ChristenUnie. Hier vertel ik aan mijn partijgenoten waarom we samen met Hayarpi Tamrazyan en meer dan honderd leden een motie indienden voor een uitzetstop van gewortelde kinderen. Hen werd onrecht aangedaan.
Op dit moment, waarop ik de leden opriep om voor deze motie te stemmen en een gedicht van Hayarpi voordroeg, realiseerde ik me waarom dit mijn plek is.
In Psalm 37:3 staat: ‘Vertrouw op de Heer en doe het goede, bewoon het land en leef er veilig.’ Als politicus wil ik bijdragen aan het goede. Hoewel de meningen over wat goed is, verdeeld zijn, wist ik op dat moment: we doen nu wat goed is. En wat we doen, doet ertoe.
De leden van de ChristenUnie stemden bijna unaniem voor deze motie en we weten hoe het afliep. We waren één van de vele bewegingen richting een oplossing voor honderden gewortelde kinderen. ‘Iemand moet het doen’, zei diegene tegen mij. Ik doe het met liefde.
Esther Kaper staat op plek 2 van de kandidatenlijst voor de ChristenUnie Noord-Holland voor de komende Provinciale Statenverkiezingen op 20 maart.
