Regionale Energie Strategieën stap in goede richting
Regionale Energie Strategieën stap in goede richting
De klimaatverandering wordt steeds duidelijker zichtbaar. Het weer wordt steeds extremer met de warmste juni in 120 jaar meethistorie, maar ook de intensiteit van buien van de afgelopen dagen en de extreme hitte in Noord-Amerika. En volgens het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) moet het ergste nog komen.
Dit panel van de Verenigde Naties voorspelt dat bij een opwarming van 2 graden al 80 miljoen mensen in de generatie na ons een groter risico lopen om honger te lijden. Er ligt op onze generatie een grote verantwoordelijkheid om te doen wat we kunnen om de CO2 uitstoot terug te dringen.
Een grote verantwoordelijkheid die we ook voelen als we moeten besluiten over de eerste versie van de Regionale Energiestrategie. In Noord-Holland zijn er twee: voor Noord-Holland Noord en voor Noord-Holland Zuid. Een product van vele partijen met input van veel maatschappelijke organisaties. Ook hebben wij als Statenfractie input opgehaald bij onze lokale volksvertegenwoordigers.
Met het totale bod leveren wij als provincie een passende bijdrage aan de doelstelling in het klimaatakkoord. De ChristenUnie is wel blij dat de meest problematische zoekgebieden uit de concept-RES vervallen zijn. Wat er overblijft zijn zoekgebieden waar relatief veel draagvlak voor is.
Toch zijn er nog wel een aantal dingen die schuren. In de eerste plaats vinden wij dat gezondheidsrisico’s zoveel mogelijk beperkt moeten worden. Dat betekent dat wij niet zozeer willen vasthouden aan de 600 meternorm als afstand van windturbines naar huizen, maar dat we de veel relevantere normen van de World Health Organization (WHO) willen hanteren. De WHO en het RIVM hanteren een geluidsnorm van 45 dB. Waar de 600 meter grens geen enkele garantie geeft dat je geen onevenredige overlast ervaart, geeft de WHO-norm een veel betere bescherming.
Een tweede punt van zorg betreft de situatie aan de gemeentegrenzen. Het lijkt er soms op dat windturbines als een soort van grenspalen worden gezien, maar dat kan niet de bedoeling zijn. De RES zou juist een regionaal gedragen product moeten zijn en met name bij Amsterdam Noord en het Geingebied zien we voorbeelden dat de regiogedachte minder duidelijk aanwezig is.
Het derde punt betreft de vraag of volkstuinen wel of geen kwetsbare gebieden zijn. Wat de ChristenUnie betreft is dat helemaal geen vraag: dat zijn kwetsbare gebieden. Volkstuinen hebben veel meer waarde dan alleen het verbouwen van je eigen groente. Soms mag er zelfs overnacht worden, maar ook als dat niet het geval is, zijn volkstuinen voor de eigenaren c.q. huurders een oase. Door volkstuinen te benoemen tot kwetsbaar gebied, gelden de afstandsregels voor windturbines ook hier en dat komt de veiligheid ten goede.
Het laatste punt betreft het inperken van het aantal reservegebieden waar windturbines geplaatst zouden kunnen worden. Met het huidige areaal is er al voldoende ruimte en het schept duidelijkheid welke kant we op willen. Als gemeenten in een later stadium alsnog een van deze gebieden wil promoveren tot voorkeursgebied en daar voldoende draagvlak voor heeft, dan kan dat alsnog gerealiseerd worden.
